Op een zonovergoten Woudestein speelde de 80-jarige Gerard Weber opnieuw een wedstrijd voor Excelsior. Na de honderden officiële wedstrijden in het eerste elftal zal het totaal aantal wedstrijden dat ‘Webertje’ daarna voor Excelsior heeft gespeeld in de duizenden lopen…
De wedstrijd zelf zal vooral worden herinnerd vanwege de fijne sfeer, de gezelligheid aan de kant en de 89-ste minuut waarin een verblufte gelegenheidsaanvoerder Weber de rode kaart voorgehouden kreeg. Onder luid applaus verliet hij het veld, waarna teams en genodigden de kantine in doken. Daar ging eerst ging Jacko van Ast namens het bestuur in op de vraag hoe Weber het zo lang wist uit te houden, zelfs in teams die ver onder zijn niveau acteerden. In een column van medespeler en mede-organisator Cor Hulsbus kwam het antwoord: kleedkamerhumor! Verder keek hij terug op de periode na die van het eerste elftal en zijn trainerschap.
Er waren waren spelers uit drie elftallen aanwezig. Team Piet de Kramer, met onder meer Henk Schouten, team Bertus Soeters met onder meer vader en zoon Eland, Wim van Merkensteijn, Erik van der Spek en Vincent Zaal, en als laatste natuurlijk zijn huidige veteranenteam. Velen hadden een verjaardagscadeau bij zich.
Vanuit de SBV Excelsior, werd het nieuwste shirt met nummer 80 aangeboden. Aanvoerder van de veteranen Bas Endlich bood de bloemen aan voor Gerards vrouw, ‘want die heeft er ook heel wat voor moeten doorstaan’.
Ook enkele van de ouwe rotten had een speech voorbereid. Jan Brouwer haalde een aantal prachtige herinneringen op, onder meer een van een toernooi waar Weber als beste speler werd uitgeroepen en een uitnodiging op de atletiekvereniging waar Gerard zomaar de op een na snelste van Rotterdam bleek te zijn.
Ook Piet de Kramer haalde duidelijk veel plezier uit zijn tijd met het team waar Gerard in speelde. Zijn laatste wedstrijd met hem was in het Olympisch Stadion, waar de voormalige sterren van de eredivisieteams aan ”Walking Football” deden. Dat was niets voor Gerard want hij bleek het rennen niet te kunnen afleren. Daardoor werden zijn acties steeds weer afgefloten. Tenslotte kwam ook Excelsior ikoon Thijs Libregts vertellen dat hij veel respect had voor de wijze waarop Gerard nog steeds in de (kunst)weide ronddartelde. Hij had er speciaal een fles Excelsior-wijn voor meegebracht.
Na alle mooie woorden dankte Gerard allen voor hun aanwezigheid en de aangeboden gezelligheid. Vervolgens wenste hij iedereen een hele prettige avond. Excelsior is trots op zo’n ferme jongen -stoere knaap en hoopt dat hij nog lang deel mag uitmaken van de Excelsior familie!
De belangstelling was groot! 
